Zaterdag kreeg ik de Margriet Extra nr. 4, (2021) in de brievenbus. Wat een spannend moment is dat. Snel het interview opzoeken en de vormgeving bekijken. Hoe ziet het eruit? Koos de redactie foto’s waar ik een beetje leuk op sta? Staan er geen gekke dingen in de tekst? Het is een kortdurend geluksmomentje als ik de publicatie tot me neem. De ene keer ben ik blij dat het een mooie productie is geworden, de andere keer kijk ik met gemengde gevoelens naar zo’n verhaal. Als ik het artikel deel krijg ik snel iets van ‘tja, waarom doe ik dit eigenlijk’? Wat zijn mijn drijfveren als ik reageer op verzoeken van een journalist om geïnterviewd te worden? Volgens mijn vriend is het pure exhibitionisme.
Drijfveren
Het is mijn vak om klanten, ondernemers en auteurs, in de media te krijgen. Door mezelf in de media te laten zien, geef ik het goede voorbeeld, vind ik. Het eindresultaat geeft weliswaar een korte persoonlijke upper, door dit via social media te delen, laat ik letterlijk zien dat ik dit voor elkaar krijg. Waarschijnlijk straal ik voor sommigen ook iets uit van ‘moet dat nou?’. Het interview – meestal telefonisch – ervaar ik als iets eenvoudigs. Natuurlijk probeer ik in dat interview iets te zeggen dat verwijst naar mijn business of boek. Dat wordt er vaak uitgeschrapt, het is niet de bedoeling dat het ‘commercieel’ wordt. De fotoshoot die er soms bij hoort, is van een andere orde. Denk niet dat ik daar dan zin in heb, zo lijkt het ongetwijfeld. Op de dag van de fotoshoot is mijn primaire gedachte: waarom doe ik dit? Ik ben #ongeschikt als model. Echt. Na zo’n shoot zeg ik meestal: nooit meer. En dan doe ik het toch weer. Dit doet me denken aan de vele keren dat ik alleen op vakantie ben geweest. Wel de lef om het aan te gaan, maar niet altijd happy met de gevolgen.
Dit brengt me op mijn persoonlijke drijfveren om in de media te komen:
- Een voorbeeld van mijn bijdrage aan PR-activiteiten voor ondernemers: als ik in de media kan komen, kun jij het ook.
- Tussen de regels vertellen over talenten, aanbod of resultaten (bijv. boekpromotie) om daar aandacht voor de genereren.
- Enthousiasme en lef om een verhaal te willen vertellen (die fotoshoot hoeft van mij niet, mag ik zelf foto’s opsturen?)
- Het korte geluksmomentje als ik een krant of magazine open sla en mezelf mooi vormgegeven zie, een schouderklopje voor mezelf.
Wat niet in het Margriet artikel staat
Hoe kom je nou in zo’n blad, hoor ik vaak. Ik zal het verklappen: in de Facebook-groep RuM (Roept u Maar) plaatsen journalisten en redacteuren van kranten, radio- en tv-programma’s en magazines oproepen. Als je daar lid van wordt, dan vind je oproepen die gaan over van alles. Als er een onderwerp bij zit waar je iets over te vertellen hebt, reageer je via Facebook of e-mail. De redactie kiest die verhalen uit die ze passend vinden. En that’s it. Degene die je interviewt, maakt een belafspraak en de styliste maakt de afspraak voor de fotoshoot. In het pre-coronatijdperk vaak in een fotostudio in de Randstad, deze keer kwamen ze naar Harfsen om de foto’s te maken. Je krijgt de publicatie meestal netjes thuis gestuurd.
De keuze voor Zweden als vakantiebestemming is omdat ik vind dat Zweden zich qua coronabeleid positief onderscheid. En omdat het een mooi land is qua natuur. Wat niet in de Margriet stond, maar ook meetelt: hoofdpersonage Pim – in De Alfabetdater – heeft een Zweedse vader én hij is privédetective. Daarom haal ik graag live inspiratie op door er zelf heen te gaan. Inclusief Stockholm en een kort verblijf op het eiland Sandhamn. Of die roadtrip doorgaat, ligt aan de toegangstestregels van Zweden, Denemarken en Duitsland. Duimen maar! Här kommer vi.
* De visagie is gedaan door Eline van Lent.