Door de coronashit – met name de langdurige uitsluiting van ongevaccineerden in de Nederlandse samenleving van (o.a.) 25 september 2021 tot 25 maart 2022 – kwam ik in de overleefstand te staan. Hoe is het bestaanbaar dat mensen die in dit land wonen hierin meegaan, hieraan meedoen, dit laten gebeuren? Voor mij is dit een aanval op onze grondrechten en pure discriminatie vanwege medische status. Dit zal ik dan ook nooit vergeten. Noch de maatregelen van de overheid, noch de mensen die hieraan meededen. En ik denk dat dit ook niet zomaar voorbij is, al denken veel mensen dat het nu wel klaar is. Bewijs van ‘gezondheid’ leveren, is here to stay.
Bevalling
Deze ellende had tot gevolg dat ik diep in mezelf moest graven om te herrijzen. Want hoe kun je leven in de wetenschap dat zoveel mensen diep in slaap zijn en het wel oké vinden dat met elke prik er ‘meer’ bescherming komt en dat met elk mens die geen prik neemt de ‘bedreiging’ toeneemt?
Met hulp van hypnose en hard werken aan mezelf onder begeleiding van Lonneke Zintel (Ibiza september 2021 en mei 2022) hervond ik mezelf als mens die alle recht heeft om zelf te beslissen over haar leven en over zogenaamde maatregelen die ‘goed’ zijn voor haar gezondheid. Die in haar grondrecht staat. Zoals Christina van Dreien zo mooi zegt in haar nieuwste boek, dit is de weg: De ongehoorzaamheid van liefde. Als gevraagd wordt om je medemens uit te sluiten, dan heeft dit niets met liefde te maken. En dus geldt de wet van ongehoorzaamheid, zonder geweld, maar wel vanuit liefde. Voor mezelf én de ander.
Geen prikken in mijn lijf (en dus ook niet in die van mijn hoofdpersonen). Ook heb ik besloten om me niet meer te laten testen. Meedoen is energie geven aan een verrot systeem. Oftewel: logisch dat ik geen energie en zin had in het schrijven van mijn tweede boek De Alfabetdater. Negen maanden heeft dit project stil gelegen. En sinds gisteren ging het weer stromen. Las ik wat ik al geschreven had, en vond dat eigenlijk best leuk. Het kon slechter.
Jolien is nog maar bij date C en Pim heeft net de eerste liefdesbrief gelezen van zijn opa, dus er valt nog veel te verzinnen, fantaseren en te schrijven.
Wordt vervolgd.